2 Haziran 2015 Salı

Annemsiz 8 ay geçmiş nasıl geçti bilmiyorum o sekiz ayda güldüm mü ağladım mı yaşadım mı. Korkularım kabuslarım bitmiyor acım dinmiyor. Etrafımda bir sürü insan varken bir anda etrafımda kimseler yok yapayalnızım.acım beni kemiriyor tüketiyor kimseye anlatamıyorum yaramın derinliğini. Adına güçlü olmak dedikleri bir maske takıyorum. Hatırlamanın bu kadar canımı yakabileceğini düşünmemiştim. Annemi özlüyorum annemi çok özlüyorum insan özlemekten delirir mi özlemekten ölen biri oldu mu acaba. Haftaya mezun oluyorum annemsiz. Sınava hazırlanıyorum atanabilmek için belki hayata bir yerden tutunurum diyorum o kadar umutsuzum ki o kadar boşluktayım ki. Annemin sıcağını annemin neşesini annemin sevgisini annemin herşeyini özlemekten ölüyorum.

2 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben çok teşekkür ederim hatırladığın için, düşündüğün için. Daha iyiyim iyi olmaya çslışıyorum etrafımdaki insanlar için. Umut etmek için gücüm yok ama hayal kurmayı bırakmadım belki bu da beni iyi ediyor. Kpss olmayacak bu sene ama ücretli için başvurdum yaşadığım şeyler artık beni üzmüyor sanırım bazen hissizleştiğimi düşünüyorum bazen aşırı mutlu bazen aşırı mutsuz oluyorum ama benim için her şey devam etmek zorunda.. tekrar çok teşekkür ederim ismim gözde bu arada

      Sil