Annemsiz 8 ay geçmiş nasıl geçti bilmiyorum o sekiz ayda güldüm mü ağladım mı yaşadım mı. Korkularım kabuslarım bitmiyor acım dinmiyor. Etrafımda bir sürü insan varken bir anda etrafımda kimseler yok yapayalnızım.acım beni kemiriyor tüketiyor kimseye anlatamıyorum yaramın derinliğini. Adına güçlü olmak dedikleri bir maske takıyorum. Hatırlamanın bu kadar canımı yakabileceğini düşünmemiştim. Annemi özlüyorum annemi çok özlüyorum insan özlemekten delirir mi özlemekten ölen biri oldu mu acaba. Haftaya mezun oluyorum annemsiz. Sınava hazırlanıyorum atanabilmek için belki hayata bir yerden tutunurum diyorum o kadar umutsuzum ki o kadar boşluktayım ki. Annemin sıcağını annemin neşesini annemin sevgisini annemin herşeyini özlemekten ölüyorum.