7 Ocak 2014 Salı

Çalıkuşu

İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış. Bunu yazan şair ne kadar haklıymış.

Şimdi bir an önce mezun olup gitme fikri var aklımda. Final haftasındayız daha sonra 1 ay tatil. Bu tatilde kpss kitapları alıp yavaş yavaş çalışmaya başlamayı düşünüyorum.Hayallerim de gideceğim okul,öğrencilerim bir sürü masum,temiz görüntüler var. Ancak tüm bu güzelliklerin dışında canımı acıtan şey şu anda iletişim içinde olduğum insanların büyük bir kısmıyla bir daha görüşemeyecek olmam. Uykumdan uyandığımda gördüğüm rüyayı paylaştığım, üzüldüğümde,sevindiğimde içimi döktüğüm insanlar hiçbiri olmayacak yanımda.Yalnız olacağım.Nasıl baş edebilirim bilmiyorum.Ama başarmak için elimden geleni yapacağım. Her şeyin güzel olmasını diliyorum..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder