Hayat bazen Cemal Süreya'nın 8.10 vapuru..

Kendi kendime nazar değdirdim sanırım.Son yazımda bahsettiğim şu mutluluk hissi bu aralar tamamen terketti beni.Kendimi kötü hissediyorum sebep ne diye sorsanız şunun yüzünden diye net birşey söyleyemem size ama içimde lanet bir sıkıntı var buraya da bu sıkıntıyı biraz olsun dağıtabilmek için yazmak istedim.Duygusal meselelerin büyük etkisi var.Ne kadar kafama takmamaya çalışsamda sonunda bir yerden patlak veriyor işte.Beklemekten, belirsizliklerden ve yapmak için onlarca güzel şey varken yapamamaktan nefret ediyorum.Herşeyin güzel olmasını diliyorum öyle olmasını istiyorum..Ve kendimle ilgili önemli birşeyin kesinliğini anladım: notlar,para vs vs maddi şeyler ne kadar iyi olsa da maneviyatın,duyguların olmadığı bir yerde nefes almam imkansız benim.Şu an içimde hissettiğim bu duyguyu hissetmemek için neler vermezdim bu o kadar kötü ki..